زردشت از هفت باشنده يا نمودخدا كه به خواست و اراده خدا آفريد8 شده اند سخن مي گويد.اين باشندگان به ترتيب:

1-سپنته مينو

2-وُهومَنَه

3-اَشه

4- خشترَه وَيريه

5- اَرميتي

6- هَوروَتات

7-اَمِرِتات  نام دارند.

نام اين امشاسپندان يا جاودانگان مقدّس به ترتيب به معني روح بخشنده،انديشه نيك،راستي يا حقيقت،شهرياري مطلوب،فداكاري يا اخلاص،كمال و ناميرايي است.مشخصه بنيادي خدا بخشندگي يا روح آفرينندگي(سپنته مينو) ايت.لازم به ذكر است در گاتها سپنته مينو پسر زرتشت است كه در مقابل اهريمن قرار مي گيرد و در واقع اهورا مزدا بزرگتر از آن است كه از عهده اهريمن بر نيايد.اين ويژگي تنها به خدا باز مي گردد اما ساير نمودها نمودهايي است كه انسان نيز مي تواند در آن شركت جويد:اين نمودها واسطه هايي هستند كه خدا را به انسان و انسان را به خدا نزديك مي كنند.و در زمان زرتشت بيشتر ماهيت انتزاعي از يك صفت  داشته اند و بعد ها به خدا تبديل شده اند..زرتشت مي گويد كه هركس به اهورامزدا روي آورد و از او پيروي كند مي تواند از طريق انديشه نيك به كمال و ناميرايي دست يابد.آدميان از طريق انديشه نيك است حقيقت يا راستي را پيروي و به كمال و ناميرايي مي رسند.از اين راه است كه انسان مي تواند به هدف غايي خود كه يگانگي با آفريدگار است برسد.

در آيين زرتشت تصويرپردازي تخيلي بسياري از اين نمودها،كه آنان را با فرشتگان مسيحي مقايسه كرده اند،به كار رفته است.در گذر زمان سپنته مينو با اهورامزدا يگانه شده و براي حفظ ساختار هفتگانه سروش به جمع آنان اضافه شده است.در روايات زرتشتي اين هفت نمود در كنار اهورامزدا بر سريرهاي زرّين در اقامت گاه خود يعني خانه سرود ها(گرودمان) و جايي كه رستگاران پس از مرگ بدانجا راه مي يابند قرار دارند.هر يك از اين جاودانگان بخشي از آفرينش را در اختيار خود قرار دارند:وهومنه حيوانات،اشه آتش، خشتره ويريه فلزات،ارميتي زمين،هوروتات آب و امرتات گياهان را در اختيار دارد.لازم به ذكر است كه انسان تحت حمايت شخص اهورمزدا است.